โฟล์กซองคำเมือง


กดดู-เพิ่มเติม เพื่อดูวีดีโอ
โฟล์กซองคำเมือง คือเพลงประจำถิ่นภาคเหนือ ที่ใช้ภาษาถิ่นพื้นเมือง หรือ คำเมืองขับร้อง ลักษณะใกล้เคียงกับเพลงลูกทุ่ง และหมอลำ ทางภาคอีสาน แต่ทำนองนั้นใกล้เคียงกับเพลงสมัยปัจจุบันมากกว่า
นักร้องที่มีชื่อเสียงในเพลงประเภทนี้ คือ จรัล มโนเพ็ชร

ลักษณะทั่วไป

ลักษณะเด่นของเพลงเหล่านี้คือการใช้ภาษาเหนือล้วนๆ ในบทเพลงส่วนใหญ่มีความไพเราะทั้งในด้านท่วงทำนองและการขับร้อง ไม่ว่าจะเป็นทำนองแบบท้องถิ่น ทำนองที่ดัดแปลงมาจากเพลงต่างประเทศหรือทำนองที่แต่งขึ้นเอง

นักร้องที่มีชื่อเสียง

จรัล มโนเพชร มิใช่ศิลปินล้านนาเพียงคนเดียว ยังมีนักร้องนักแต่งเพลงอีกหลายคนที่มีผลงานในยุคเดียวกับจรัล แต่ข้อเด่นที่กล่าวข้างต้นทำให้เขาเป็นแบบอย่างของศิลปินท้องถิ่นที่ผลิตงานเพื่อเชิดชูและรักษาความเป็นท้องถิ่นเอาไว้ การที่เพลงคำเมืองของจรัลได้รับความนิยมอย่างมาก ได้ส่งผลให้เพลงคำเมืองของนักร้องคนอื่นๆ เช่น ว.วัชญาน์ วินัย พันธุรักษ์ นิทัศน์ ละอองศรี และวงไม้เมือง ปรากฏสู่ท้องตลาดในเวลาต่อมา

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

นิทานพื้นบ้านภาคเหนือ เมืองลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์

 นิทานพื้นบ้านภาคเหนือ เมืองลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์           เมืองลับแลเป็นอำเภอเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดอุตรดิตถ์ แต่เดิมคงเป็นเมืองที่การเดินทางไปมาไม่สะดวก เส้นทางคดเคี้ยว ทำให้คนที่ไม่ชำนาญทางพลัดหลงได้ง่าย จนได้ชื่อว่าเมืองลับแล ซึ่งแปลว่า มองไม่เห็น มีเรื่องเล่ากันว่าคนมีบุญเท่านั้นจึงจะได้เข้าไปถึงเมืองลับแล           มีตำนานเล่าว่า ครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งเข้าไปในป่า ได้เห็นหญิงสาวสวยหลายคนเดินออกมา ครั้นมาถึงชายป่า นางเหล่านั้นก็เอาใบไม้ที่ถือมาไปซ่อนไว้ในที่ต่าง ๆ แล้วก็เข้าไปในเมืองด้วยความสงสัย ชายหนุ่มจึงแอบหยิบใบไม้มาเก็บไว้ใบหนึ่ง ตกบ่ายหญิงสาวเหล่านั้นกลับมา ต่างก็หาใบไม้ที่ตนซ่อนไว้ ครั้นได้แล้วก็ถือใบไม้นั้นเดินหายลับไป มีหญิงสาวคนหนึ่งหาใบไม้ไม่พบ เพราะชายหนุ่มแอบหยิบมา นางวิตกเดือดร้อนมาก           ชายหนุ่มจึงปรากฏตัวให้เห็นและคืนใบไม้ให้ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือขอติดตามนางไปด้วยเพราะปรารถนาจะได้เห็นเมืองลับแล หญิงสาวก็ยินยอม น...
อ่านเพิ่มเติม

เพลง น้อยใจยา พร้อมเนื้อเพลง

รูปภาพ
เพลง น้อยใจยา เนื้อเพลง (..ชาย.) ปวง ดอกไม้ เบ่งบานสลอน.... ฝูงภมร ภู่ผึ้งสอดไซร้ ดอกพิกุลของเปิ้นต้นใต้ ลมปัดไม้มาสู่บ้านตู๋ ฮู้แน่ซัดเข้าสอดสองหู ว่าสีจมปู ถูกป้อมเก๊าเนิ้ง.... เก๊ามันต๋าย ป๋ายมันเซิ่ง ลำกิ่งเนิ้ง ต๋ายโก่นตวยแนว ดอกพิกุล ก่คือดอกแก้ว ไปเป๋นหองเปิ้น แล้ว เหนอ ....ดนตรี..... (.หญิง.) แปม เก๊าเนิ้ง กิ่งมันบ่ถอน.... บ่ไหวคลอนเฟือนเตี่ยงมันแต้เล่า ต๋ามกำลม เปิ้นปัดออกเข้า มีแต่เก๊า ไหวหวั่นคลอนเฟือน กิ่งมันแต้ บ่แซสะเหลือน บ่เหมือนลมเจย ลำเพย ก่จะนั้น.... ใจ๋คำญิง นี้หนิมเตี่ยงมั่น บ่เป๋นหองเปิ้น..คนใด ยังเป๋นกระจก แว่นแก้วเงาใส บ่ไหวคลอนเงี่ยง จาย เหนอ ....ดนตรี..... (.ชาย..) ตั๋ว ปี้น้อยจักขอถาม.... ต๋าม กำลมเปิ้นมาเล่าอู้ ว่านายมีจู้ อยู่บ้านวังสิงห์คำ ฝ่ายตางปู้นเปิ้นมาใส่ผะจ๋ำ บ้านวังสิงห์คำ เปิ้นมาหมั้นก่ไว้แล้ว.... ตางฝ่ายปั๋นตั๋ว น้องนางแว่นแก้ว ก่ตกลงแล้ว บ่ไจ่กาหา เปิ้นจะกินแขก แต่งก๋านก่วิวาห์ เมื่อใดจา ปี้น้อยไคร่ฮู้เก้า.... ส่วนไจยาบ่สมเปิงเจ้า เพราะเขียมเข้าของ..เงินทอง ฝ่ายตางนาย บ่หมายเกี่ยวข้อง มาละหมองต่ำ ก้อย เหนอ ....ดนตรี..... (.หญิง.) ...
อ่านเพิ่มเติม

นิทานพื้นบ้านภาคเหนือ เรื่อง ลานนางคอย จังหวัดแพร่

 นิทานพื้นบ้านภาคเหนือ เรื่อง ลานนางคอย จังหวัดแพร่           ถ้ำผานางเป็นถ้ำสวยงามอยู่ในจังหวัดแพร่ ปากถ้ำอยู่ภูเขาสูงจากพื้นดินประมาณ 50 เมตร มีบันไดไต่เลียบเลี้ยววกขึ้นไปจนสุดทาง บันไดเป็นดินและหิน มีลานกว้างเป็นที่นั่งพัก ก่อนจะเข้าสู่ถ้ำด้านขวามือเป็นซอกเขา มีทางขึ้นไปไม่สูง ข้างบนมีลานหินเล็ก ๆ ซึ่งเป็นที่นั่ง เรียกกันว่า ลานนางคอย           เรื่องถ้ำผานางและลานนางคอยมีอยู่ว่า ครั้นอาณาจักรแสนหวียังเจริญรุ่งเรือง เจ้าผู้ครองนครมีราชธิดาผู้สิริโฉมงดงามมาก นามว่านางอรัญญนี วันหนึ่งนางเสด็จประพาสโดยเรือพระที่นั่งเกิดมีพายุใหญ่พัดกระหน่ำมา ทำให้เรือพระที่นั่งพลิกคว่ำนางอรัญญนีพลัดตกลงในน้ำ ฝีพายหนุ่มคนหนึ่งได้กระโดลงไปช่วยชีวิตนางไว้ได้ ตั้งแต่นั้นมา ทั้งสองคนก็ได้ลอบติดต่อรักใคร่กันโดยปิดบังไม่ให้พระราชบิดาของนางล่วงรู้           จนนางอรัญญนีตั้งครรภ์ขึ้น พระราชบิดาของนางกริ้วมาก สั่งให้โบยนางและกักขังไว้ แต่คนรักของนางก็ได้ลอบเข้าไปหาถึงในที...
อ่านเพิ่มเติม